- Przepraszam. Ale właśnie dzisiaj Parker ma wolny dzień. Chyba zmarnowałeś czas, pomagając mi tutaj. Jej oczy się śmiały, choć starała się zachować powagę. - Celowo mnie tu uziemiłaś, choć doskonale wiedziałaś, że Parker na pewno się nie pojawi. - Przecież powiedziałam ci na samym początku, że Parker jest moją przyjaciółką i zrobię dla niej wszystko, co w mojej mocy. Uziemienie cię tutaj jak najbardziej mieści się w tym określeniu. Oczy Tannera błysnęły gniewnie. Bez sensu zmarnował cały dzień. Jaki powinien być jego następny ruch? Piorunując Shey wzrokiem, sięgnął po komórkę i zadzwonił do Emila. Kazał mu przyjechać do kawiarni. - Poddajesz się? - zapytała Shey. - Chciałabym powiedzieć, że będzie mi ciebie brakowało, ale nie umiem kłamać. - Naprawdę nigdy nie kłamiesz? - Nigdy. - Ja też nie. Ciekawe zatem, co powiesz, jeśli wyznam, że choć jesteś wyjątkowo irytującą dziewczyną, to przez cały dzień myślałem o tym, że jesteś bardzo atrakcyjna i chciałbym cię pocałować? Sam nie rozumiał, jak to się stało, że wypowiedział te słowa. Zupełnie nie mógł nad tym zapanować. Teraz czekał na reakcję Shey. Na pewno zaraz wybuchnie. Zaskoczyła go, bo tylko się roześmiała. - Coś ci powiem. Nie jesteś pierwszym facetem, którego irytuję. Nie jesteś też pierwszym, który chciałby mnie pocałować ani jedynym uważającym mnie za atrakcyjną dziewczynę. Na pewno nie jesteś też ostatnim. Niestety, nie jestem zainteresowana twoimi pocałunkami, choć jak najbardziej możesz nadal myśleć, że jestem irytująca i atrakcyjna. - A jeśli ci nie wierzę? Nie wierzę, że nie jesteś zainteresowana moimi pocałunkami. Przez cały dzień wodziłaś za mną oczami. - Odpowiem ci szczerze. Tak, rzeczywiście tak było. Nie spuszczałam cię z oczu. Strzeżonego Pan Bóg strzeże... - zawiesiła głos. - Nie zwiedziesz mnie. Wyobrażałaś sobie te pocałunki. Shey nawet nie raczyła odpowiedzieć. Prychnęła tylko i znowu się roześmiała. Dobrze, że nigdy nie miał problemów z poczuciem własnej wartości, bo inaczej mógłby się teraz załamać. - Nie wiem, po co zawracam sobie tym głowę - rzekł. - Jesteś najbardziej wkurzającą dziewczyną, jaką dotychczas spotkałem. Nawet nie ma porównania do mojej ostatniej partnerki. Dlatego, jak bardzo ta rozmowa nie byłaby interesująca, muszę się pożegnać - dodał szyderczo. Shey przestała się uśmiechać. Nagle zrobiła się bardzo poważna. - Nadal zamierzasz tropić Parker, prawda? - Może - odparł Tanner, wzruszając ramionami. - W takim razie ja idę z tobą - oznajmiła i rzuciła ścierkę. - Tammy, wychodzę.