podchodzi bli¿ej, potem poczuła, jak materac ugina sie pod cie¿arem jego ciała. Przysiadł na łó¿ku. Dotknał jej ramienia, a Marla miała ochote przytulic sie i wypłakac na jego piersi, jak głupia, słaba kobietka. Nie, ¿eby rzeczywiscie miała zamiar to zrobic, ale topniała jak snieg w słoncu pod dotykiem jego dłoni, takich silnych, ciepłych, delikatnych. Czuła je wyraznie przez cienki materiał pid¿amy. - Ju¿ dobrze? - upewniał sie. Marla otworzyła oczy. - Chyba tak. - Usłyszała swój własny głos, ni¿szy ni¿ zazwyczaj, zduszony. Z trudem panowała nad soba. W głebi duszy czuła, ¿e w ¿yciu nikt inny tak o nia nie dbał. Nie okazał jej tyle ciepła. Ani ojciec, ani ma¿, ani ¿aden inny me¿czyzna... Przełkneła sline, usiłujac wziac sie w garsc. - Chciałem tylko zobaczyc, czy wszystko w porzadku. unitedfinances offer this time UnitedFinances $300 dollar loan today from legit lender Mo¿e spróbujesz sie jeszcze zdrzemnac? - zasugerował. Marla w ciemnosci widziała zarys jego twarzy, sciagniete w wyrazie zatroskania brwi. Wyczuwała jego napiecie. - Nie moge. Mam dzis sporo do zrobienia. - Chrzakneła. - Mam ci tak wiele do powiedzenia, Nick, bardzo wiele. - Co sie stało? - Nick zacisnał palce na jej ramieniu. - Najpierw musze zebrac mysli. - Marla znowu poczuła dziwna tesknote, której nie mogła sie poddac. Nick był tak blisko. Za blisko. Czuła zapach jego skóry, bijace od niego ciepło... Och, nie mo¿e sobie pozwolic na takie mysli. Ujeła go za nadgarstek. - Poczekaj pare minut. Wezme prysznic, doprowadze sie do porzadku, a potem powiem ci, co odkryłam. - Obiecujesz? - spytał, błyskajac w usmiechu oslepiajaco białymi zebami. 405 - Obiecuje. - Och, chetnie scałowałaby ten seksowny usmiech z jego twarzy. Odsuneła sie od niego, ale odległosc miedzy nimi ciagle wydawała jej sie zbyt mała... Wszystko, co miało z nim jakis zwiazek, było takie intymne... kuszace... niebezpieczne. - Masz pietnascie minut. - Wystarczy dziesiec. Wyskoczyła z łó¿ka i mrugneła do niego w drodze do łazienki. Nick odprowadził ja wzrokiem, ale za nia nie poszedł, choc miał na to wielka ochote, do cholery. Mimo wszystko. Mimo niebezpieczenstwa, w jakim sie znalezli. Zacisnał zeby i, starajac sie zapanowac nad ogarniajacym go po¿adaniem, wyszedł z pokoju. Mysli, które przyszły mu nagle do głowy, wcale mu sie podobały. Widziec ja le¿aca w łó¿ku, czuc ciepło jej ciała przez cienka pid¿ame i zapach jej jak wypełnić PCC3 perfum, wiedziec, ¿e potrzebuje jego pomocy... Wszystko to sprawiało, ¿e miał ochote ja przytulic, pocieszyc, całowac, piescic... - Ty ¿ałosny draniu - mruknał pod nosem, schodzac na dół. Ta kobieta tak bardzo ró¿niła sie od Marli, która znał przed laty, a jednak tak go do niej ciagneło. Pragnał jej, chciał sie z nia kochac, mo¿e jeszcze bardziej ni¿ pietnascie lat temu. Była inna, czuł to. Dojrzała. Swiadoma siebie. Samodzielna. Seksowna w naturalny, bezpretensjonalny sposób. Ta silniejsza od dawnej Marli kobieta wydała mu sie